Dedi babası. Başını onaylarcasına sallayan Selçuk, hızla babasının yanına oturdu. Bir elinde kağıt, bir elinde kalem, meraklı gözlerle babasına bakmaya başladı. Babası;
-Yaz
-Ne yazayım?
-Aklına gelen bir şey yaz. Bunun üzerine Selçuk, bir cümle yazdı. Tekrar babasına baktı. -Sil şimdi onu.
-Peki baba. Diyerek silmeye başladı. Silme işlemi bitince babası;
-Tekrar yaz bir şeyler.
-Baba amacın nedir? Dedi Selçuk biraz durumdan sinirlenerek…
-Sen dediğimi yap! Yaz. Bunun üzerine tekrar bir şeyler yazdı. Bunu gören babası; -Sil. Dedi. Ancak Selçuk artık sinirlenmişti.
-Allah aşkına baba! Söyler misin?
– Peki. Dedi gülümseyerek. ‘Söyle bakalım o kadar yazdın ve sildin. Peki kağıt halâ beyaz mı?’
-Evet halâ beyaz. Bakışlarındaki şaşkınlığın yerini soru sorarcasına bir hal almıştı.
